Η βρύση του Πογιατζιή βρίσκεται πολύ κοντά στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Πρόκειται για αψιδωτή βρύση που φέρει σε εντοιχισμένη πλάκα τη χρονολογία 1733, καθώς και το «IC-XC NI-KA».

Κατεβαίνοντας μερικά σκαλιά, αντικρίζεις τη Βρύση από την οποία περνά ένα μικρό παγωμένο ρυάκι, που προέρχεται από την Έσσω Γαλάτα και καταλήγει στον Κλάριο ποταμό. Ο κουρασμένος ταξιδιώτης μπορεί εκεί να βρει λίγη ξεκούραση και να ξεδιψάσει με το κρύο νερό της βρύσης.

Ονομάζεται βρύση του Πογιατζιή, γιατί εδώ ο Δημοσθένης Λοΐζου Πογιατζιής από το 1910 μέχρι το 1930 έπλενε τις βράκες που έβαφε. Χρησιμοποιούσε έναν πολύ δύσκολο και υπερβολικά κουραστικό τρόπο βαφής των βρακών, που ήταν κατ’ εξοχήν στολή των περισσότερων Κυπρίων μέχρι το 1930. Έπαιρνε τις άσπρες βράκες που έραβαν οι γυναίκες ή οι ράπτριες του χωριού, τις έβαζε στον ώμο και κατηφόριζε στη Βρύση ή στον Κλάριο ποταμό που ήταν πολύ κοντά και τις έπλενε. Αργότερα τις μετέφερε πίσω στο σπίτι όπου έπρεπε να εμβαπτιστούν σε ειδικό παρασκεύασμα από θειϊκό χαλκό και ξερά φύλλα ροδιών τέσσερις με πέντε φορές, ώσπου να μαυρίσουν. Η διαδικασία για να ετοιμαστεί μια βράκα, βάψιμο και δίπλωμα της βράκας σε πλέττες, χωρίς ο πογιατζιής να έχει σίδερο, αλλά αντίθετα μόνο μια μικρή πλάκα, έπαιρνε τουλάχιστον 22 μέρες.