Σε μικρές εκτάσεις συναντάμε και άλλα είδη, όπως το κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens). Είναι δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 30 μέτρα και έχει σχήμα οβελίσκου.

Ο φλοιός του δέντρου χωρίζεται σε λωρίδες που αποχωρίζονται και πέφτουν. Τα φύλλα του είναι λεπιοειδή, αμβλυκόρυφα, βαθυπράσινου χρώματος. Οι κώνοι του κυπαρισσιού έχουν σχήμα σφαιρικό και φέρουν ζεύγη ξυλωδών λεπιών που βγαίνουν από τον άξονα του κάθε κώνου. Τα λέπια αυτά όταν γονιμοποιηθούν φέρουν αρκετούς σπόρους που ωριμάζουν κάθε δεύτερο χρόνο. Ο κώνος ανοίγει 2 χρόνια αργότερα.

Η ονομασία του δέντρου προέρχεται σύμφωνα με μία αναφορά από το σύνθετο κύω=παράγω και το πάρισσος=ισόμετρος και οφείλεται στο ότι η ανάπτυξη της κυπαρίσσου της αειθαλούς είναι συμμετρική. Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι το δέντρο το λάτρευαν στην Κύπρο, εξ ου και το όνομά του (Cuprus & Cupressus).

Το δέντρο αυτό είναι το έμβλημα της μελαγχολίας. Ήταν αφιερωμένο στον Πλούτωνα, το θεό του Άδη. Η μυθολογία λέει ότι κάποιος νέος από την Κέα που τον έλεγαν Κυπάρισσο, όταν πέθανε από θλίψη για τον χαμό του αγαπημένου του ελαφιού, παρακάλεσε τον Απόλλωνα να διατηρήσει την ανάμνηση της λύπης του αθάνατη και ο θεός τον μεταμόρφωσε σε κυπαρίσσι.

Έτσι το δέντρο θεωρείται πένθιμο και στολίζει ναούς και μνήματα. Τα Αιγυπτιακά φέρετρα που τοποθετούσαν τις μούμιες, οι θύρες των αρχαίων ναών, ιερά κιβώτια και θήκες, όπως και οι πόρτες των βασιλικών ανακτόρων των αρχαίων, πολλά ξόανα και πολλές παραστάσεις ήταν κατασκευασμένα από κυπαρισσόξυλο. Οι νόμοι του Πλάτωνα χαράσσονταν πάνω σε πλάκες του ξύλου αυτού.