Νερόμυλος Κωστή Γιαννάκη

Στην Κύπρο μέχρι τη δεκαετία του 1950 ήταν σε ευρεία χρήση οι νερόμυλοι για το άλεσμα του σιταριού. Στο νησί υπήρχαν εκατοντάδες νερόμυλοι από τους οποίους εξακολουθούν να βρίσκονται σε καλή κατάσταση πάνω από σαράντα, διασκορπισμένοι σε πολλές κοιλάδες του νησιού.

Η πιο παλιά γνωστή αναφορά στους νερόμυλους είναι σ’ ένα έγγραφο ιδιοκτησίας του 12ου αι. που αναφέρεται στα περιουσιακά στοιχεία του μοναστηριού της Θεοτόκου των Κρινέων στο χωριό Λιθικό δίπλα στη Βασίλεια.
Στην περιοχή «Μώλος» βρίσκεται ένας από τους δύο άριστα διατηρημένους νερόμυλους, ο νερόμυλος του Κωστή Γιαννάκη.

Οι νερόμυλοι αυτοί είναι συνήθως πετρόκτιστοι υδατόπυργοι ψηλοί, και είναι ορθογώνιοι, τετράγωνοι ή κυκλικοί. Τα αυλάκια που οδηγούν στον λάκκο στηρίζονται σε καμάρες ή σε τοίχους με αντηρίδες. Αποτελείται από ένα στενόμακρο μονόχωρο, το μακρυνάρι ή δίχωρο με δοκούς ή καμάρες και επίπεδη στέγη. Η φτερωτή συνήθως είναι οριζόντια, ξύλινη κι αργότερα σιδερένια.

Σημαντικά για έναν τόπο, όπου οι συνθήκες επιβάλλουν τη σωστή διαχείριση και οικονομία του νερού, είναι τα υδραυλικά έργα υποδομής για τη συγκέντρωση, την αποθήκευση και τη διοχέτευση του νερού. Αποτελούν αναπόσπαστα μέρη του μύλου, κάποτε υψηλής τεχνολογίας, και περιλαμβάνουν φράγματα, δεξαμενές, αυλάκια με «δησιές», υδραγωγεία, λάκκους κλπ.

Τοποθεσία

Μνημεία

Υποσέλιδο