Πέτρα του Ανδρογύνου
Στην είσοδο της Παλιάς Κακοπετριάς, πλησίον του ανηφορικού δρόμου που καταλήγει στην εκκλησία της Μεταμορφώσεως, ορθώνεται μια μεγάλων διαστάσεων πέτρα, γνωστή ως «Πέτρα του Ανδρογύνου».
Σύμφωνα με την παράδοση, κάθε νιόπαντρο ζευγάρι έπρεπε να περπατήσει γύρω της, να καθίσει πάνω σε αυτή και από εκεί να ευχηθεί να «στεριώσει και να γίνει σαν πέτρα».
Δυστυχώς όμως, με την πέτρα αυτή ταυτίζεται και η τραγική ιστορία ενός ζευγαριού, που ακολουθώντας την παράδοση, έφτασε στην πέτρα, όμως η πέτρα κατρακύλησε και σκότωσε το νεαρό ζευγάρι.
Την πέτρα αυτή ονόμασαν οι κάτοικοι, προς ανάμνηση του αδικοχαμένου ζευγαριού, «πέτρα του ανδρογύνου». Ο θρύλος της πέτρας του ανδρογύνου και το ιερό που βρέθηκε στην περιοχή «Αηλάδες» συνδέουν την Κακοπετριά με τη λατρεία της Κύπριας θεάς, της Αφροδίτης.
Σύμφωνα με μια παράδοση, το όνομά της η Κακοπετριά, το οφείλει στην ατυχή ιστορία του νιόπαντρου ζευγαριού, που αναφέρεται πιο πάνω. Μετά από την τραγική ιστορία του ζευγαριού, οι κάτοικοι χαρακτήρισαν την πέτρα «κακή», γι’ αυτό την αποκαλούσαν «κακόπετρα». Μέσα απ’ αυτή την ιστορία, σύμφωνα πάντοτε με μια εκδοχή της παράδοσης, το χωριό ονομάστηκε «Κακοπετριά».
Τοποθεσία
Μνημεία
Μνημείο Μάρκου Δράκου
Ο Μάρκος Δράκος γεννήθηκε το 1932 στη Λεύκα και φοίτησε στη Σχολή Σαμουήλ. Μυήθηκε από τους πρώτους στην Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, την ΕΟΚΑ, η οποία αγωνίστηκε ενάντια στην αγγλική αποικιοκρατία. Την 1η Απριλίου 1955, επίσημη μέρα έναρξης του
Μνημείο πεσόντων 256 τάγματος πεζικού
Το 256 Τάγμα Πεζικού είχε την έδρα του, μετά την εισβολή, στην Ευρύχου. Υπηρετούσαν σε αυτό εθνοφρουροί από όλες τις γωνιές της Κύπρου και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα κυριότερα μέτωπα των μαχών. Στις 6 Αυγούστου και ενώ είχε συμφωνηθεί η εκεχειρία, οι
Μύλος της Γωνιάς
Τα άφθονα νερά των ποταμών της Κακοπετριάς, Καρκώτη και Γαρίλλη, έδωσαν την ώθηση για την κατασκευή νερόμυλων. Ο Μύλος της Γωνιάς ήταν ένας από αυτούς. Κτίστηκε πάνω από τον κεντρικό δρόμο, στην αριστερή όχθη του ποταμού του Αγίου Νικολάου-παραπόταμου
Νερόμυλος Κωστή Γιαννάκη
Στην Κύπρο μέχρι τη δεκαετία του 1950 ήταν σε ευρεία χρήση οι νερόμυλοι για το άλεσμα του σιταριού. Στο νησί υπήρχαν εκατοντάδες νερόμυλοι από τους οποίους εξακολουθούν να βρίσκονται σε καλή κατάσταση πάνω από σαράντα, διασκορπισμένοι σε πολλές κοιλάδε