Η Γαλάτα είναι γνωστή και ως το «χωριό των μπαλκονιών», εξ’ αιτίας των πολλών κατοικιών με μπαλκόνια. Αποτελούν όλα κτίσματα του 1900.

Τα μπαλκόνια της Γαλάτας, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, αποτελούσαν το σημείο συνάντησης των οικογενειών. Εκεί απολάμβαναν τη δροσιά του παρακείμενου ποταμού και έβλεπαν την κίνηση του κεντρικού δρόμου.

Σχεδόν όλα τα παραδοσιακά σπίτια στη Γαλάτα ήταν διώροφα. Το μπαλκόνι ήταν η ξύλινη προεξοχή προς τον κεντρικό δρόμο, περίπου 1.5μ. πλάτος και 2.5 ή 3μ. μήκος, συνέχεια του δεύτερου πατώματος. Η προεξοχή αυτή, η οποία ήταν στεγασμένη, υποβασταζόταν και από 3 εξωτερικές δοκούς, για να είναι πιο στερεή, και είχε γύρω-γύρω, σε ύψος 1μ. περίπου, τα «παρμάζια». Αυτά ήταν τετράγωνα ή ορθογώνια ξύλινα τελάρα με διαγώνιες ραβδώσεις προσαρμοσμένα στερεά το ένα δίπλα στο άλλο. Τα παλαιότερα μπαλκόνια του χωριού είναι εκείνα που βρίσκονται απέναντι από το εκκλησάκι του Άη-Γιώργη και είναι ενωμένα μέχρι το «χάνι του Μαραγκού». Μάλιστα «το χάνι του Μαραγκού» έχει αναπαλαιωθεί και στο ισόγειό του στεγάζεται το «Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Γαλάτας».