Είναι ένα θεόρατο, πολύκλαδο, συμμετρικό πεύκο μπροστά από τη δυτική είσοδο της παλιάς εκκλησίας του Άη Αντώνη των Σπηλιών. Σε κάποιο σημείο του ο κορμός χωρίζεται σε δυο χοντρές μασχάλες. Ανάμεσα σ’ αυτές φτιάχτηκε το καμπαναριό της εκκλησίας.

Στη βάση του πεύκου μια πολύ μεγάλη ορθογώνια πέτρα βρίσκεται σφηνωμένη σ’ αυτόν. Η παράδοση λέει πως κάποιος Σπηλιώτης κάποτε πήγε να κόψει το πεύκο, αλλά δεν τα κατάφερε. Το βράδυ ο Άγιος Αντώνιος έβαλε μια τεράστια πέτρα για να καλύπτει την πληγή.

Ο παλιός ναός του Αγίου Αντωνίου είναι πετρόκτιστος, μονόκλιτος και πέτρινα τόξα στηρίζουν μια ξύλινη στέγη. Το τέμπλο του ναού ήταν απλό ξύλο πεύκου, αλλά τα βημόθυρα ήταν εξαιρετικής τέχνης, εικονογραφημένα και προφανώς φερμένα από άλλο ναό. Ο συντηρητής αρχαίων εικόνων Χρίστος Καρής, τις χρονολογεί στο 16ο αιώνα. Μερικοί κάτοικοι ισχυρίζονται πως τα βημόθυρα προέρχονται από κάποιον από τους πολλούς ναούς που υπήρχαν στα βουνά και τις κοιλάδες από τα Σπήλια μέχρι την Ασίνου. Όλες οι μαρτυρίες πείθουν ότι πράγματι οι ναοί αυτοί είναι του 16ου αιώνα. Μια άλλη μαρτυρία λέει πως στα Σπήλια, υπήρχε στη δυτική του είσοδο, ναός του Αγίου Ιωάννη. Μερικοί τοποθετούν το ναό αυτό στη δυτική είσοδο το χωριού. Ίσως τα βημόθυρα να ανήκαν στο ναό αυτό.