Ο οικισμός της Γαλάτας, αν και συμπαγής και συγκεντρωτικός γύρω από την εκκλησιά της Παναγίας της Οδηγήτριας, στο σύνολό του είναι κτισμένος κατά μήκος της κοιλάδας του Κλάριου ποταμού. Οι κεραμιδένιες επικλινείς στέγες, τα ξύλινα μπαλκόνια, το τοπικό πέτρωμα με το οποίο είναι κτισμένοι οι τοίχοι των σπιτιών, τα μαντάλια και τα ρομανίσματα, τα ξωπόρτια με τα ξύλινα ανώφλια του, όλα είναι αψευδείς μάρτυρες μιας αριστουργηματικής λαϊκής αρχιτεκτονικής.

Η Γαλάτα είναι γνωστή και σαν το «χωριό των μπαλκονιών», εξ’ αιτίας των πολλών κατοικιών με μπαλκόνια. Αποτελούν όλα κτίσματα του 1900.

Τα μπαλκόνια της Γαλάτας, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, αποτελούσαν το σημείο συνάντησης των οικογενειών. Εκεί απολάμβαναν τη δροσιά του παρακείμενου ποταμού και έβλεπαν την κίνηση του κεντρικού δρόμου.

Δίπλα στη λαϊκή αρχιτεκτονική των σπιτιών βρίσκονται έξι βυζαντινές εκκλησίες του χωριού που αποτελούν αξιολογά πολιτιστικά μνημεία. Αυτά είναι η Παναγιά Ποδίθου, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Άγιος Σωζόμενος, η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Νικόλαος.