Όπως φαίνεται από τις διακοσμήσεις και τις τοιχογραφίες, το μοναστήρι άκμαζε τόσο κατά τη Βυζαντινή περίοδο όσο και κατά τη Φραγκοκρατία (1191-1489) και τη Βενετοκρατία (1489-1571). Οι τοιχογραφίες έχουν γίνει σε διάφορες εποχές από τον 11ο μέχρι τον 16ο αιώνα και είναι διαφορετικών τεχνοτροπιών. Πολύ αξιόλογες είναι και αρκετές εικόνες που φυλάσσονται στο μοναστήρι, όπως του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή του 14ου αιώνα, του Αγίου Ηρακλειδίου του 16ου αιώνα και αρκετές άλλες.

Αξίζει να αναφερθεί επίσης ότι το τέμπλο του καθολικού του μοναστηριού είναι το αρχαιότερο σωζόμενο ξύλινο τέμπλο στην Κύπρο. Είναι του 13ου αιώνα και έχει ωραιότατες διακοσμήσεις με θυρεούς και άλλα σχέδια. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας (1571-1878) το μοναστήρι γνώρισε σημαντική ανάπτυξη, μέσα βέβαια στις πολύ δύσκολες συνθήκες της εποχής.

Κατά τον 18ο αιώνα αναφέρεται ότι διαβιούσαν σ’ αυτό 14 μοναχοί, ενώ είχε στην κυριότητά του 4 μετόχια. Στη συνέχεια περιέπεσε σε παρακμή και στις αρχές του περασμένου αιώνα εγκαταλείφθηκε.