Από τους θάμνους, στα μεσαία και πιο ψηλά υψόμετρα, κοινό είδος είναι η ενδημική λατζιά (Quercuas alnifolia) που σχηματίζει αμιγή δάση («λατζιερά») ή βρίσκεται μαζί με το πεύκο.

Ο θάμνος είναι μια κατηγορία φυτών που δεν έχουν κεντρικό κορμό, το ύψος τους είναι μέχρι τρία μέτρα και οι βλαστοί τους διακλαδίζονται από το επίπεδο του εδάφους. Οι βλαστοί των θάμνων διακλαδίζονται έντονα και με αυτόν τον τρόπο αποκτούν το χαρακτηριστικό σχήμα τους. Οι θάμνοι μπορούν να οριστούν μόνο μορφολογικά. Βάσει της εξελικτικής και ταξινομικής συστηματοποίησης, δε συνιστούν ενιαίο σύνολο και κατατάσσονται σε εντελώς διαφορετικές ομαδοποιήσεις. Ανάμεσα στα δέντρα και στους θάμνους, κατατάσσονται μορφολογικά πάντα, οι δενδροειδείς θάμνοι που το ύψος τους μπορεί να φτάσει τα έξι μέτρα. Σε γενικές γραμμές ο θάμνος έχει μικρότερη διάρκεια ζωής από το δέντρο και ο βλαστός του είναι μικρότερος και ξυλώδης.

Οι θάμνοι αναπτύσσουν γρήγορα, εκτεταμένο σχετικά βαθύ και διακλαδιζόμενο ριζικό σύστημα με σκοπό την καλύτερη εκμετάλλευση της ριζικής υγρασίας. Τέλος οι θάμνοι εκκρίνουν τοξικές ουσίες για τα ανταγωνιστικά φυτά, όπως είναι οι πόες, αναστέλλοντας έτσι την ανάπτυξή τους. Η πολυετής φύση των θάμνων εξοικονομεί θρεπτικά συστατικά αυξάνοντας σημαντικά τον κύκλο ζωής τους. Οι θάμνοι αποτελούν έναν σκληρό ανταγωνιστή για όλες τις υπόλοιπες μορφές φυτών, και μόνο οι πυρκαγιές και η ανθρώπινη παρέμβαση καταστέλλουν τη φρενήρη ανάπτυξή τους.